Масоили мубрами ҷавонон дар Тоҷикистони муосир

“Имрӯз ҷавонони мо бо азму иродаи қавӣ ва бо завқи баланд илму донишҳои муосирро азхуд намуда, дар соҳаҳои гуногуни ҳаёти давлату ҷомеа ва ба хотири рушди кишвари маҳбубамон саъю талоши фаъолона доранд ва аз ин рӯ, имрӯз рушди сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангии ягон давлатро бе иштироки фаъолонаи ҷавонон тасаввур кардан аз имкон берун аст”.
Эмомалӣ Раҳмон

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳои хеш қайд менамоянд, ки “ҷавонон ояндасози давлату миллатанд”. Воқеан дуруст аст, зеро ояндаи давлату миллат дар дасти ҷавонон аст. Ҷавонон муаррификунандаи давлату кишваранд. Ҷавонон ояндасози имрӯзу фардои ватананд ва мамлакатро бе ҷавонон тасаввур кардан мумкин нест.
Ояндаи давлату миллати мо ба насли чавон мансуб буда, маҳз ҷавонон – дар байни дигар табақаҳои аҳолӣ бештар фаъол буда, умеду такягоҳи давлат мебошанд.
Проблемаҳои ҷавонони муосир дар замони мо торафт тезу тундтар гардида истодаанд. Дар тамоми ҷаҳон, махсусан дар байни ҷавонон, афзалиятҳо ба миён меоянд. Насли навраси мо ба ҷойи меҳрубон, ростқавл ва итоаткор будан ва дар бораи оила фикр кардан, мутаассифона бархе аз онҳо бештар мехоҳанд, ки тавассути нашъамандӣ, зӯроварӣ, авбошӣ ва дигар амалҳои зишт аз дигарон бартарият дошта бошанд.
Аз ин рӯ, барои ҷилавгирӣ аз мушкилоти минбаъдаи ҷавонон дар ҷомеаи муосир дар назди калонсолон вазифаи душвори талқини накӯкорӣ ва инсондӯстӣ дар дили наврасон қарор дорад. Аз мушкилоти мавҷудаи ҷавонон муҳимтаринаш инҳоянд:
- бадахлоқӣ дар рафтор;
- майзадагӣ;
- нашъамандӣ;
- тамокукашӣ;
- иваз кардани арзишҳои зиндагӣ ва ғайра.
Бадахлоқӣ дар рафтор, ҳар чизе, ки ба наврасон таъсир мерасонад, бояд ба инобат гирифта шаванд. Ин мушкили ҷавонон дар мисоли оила зери шуур гузошта мешавад. Тарбияи кӯдак аз лаҳзаи таваллуд оғоз меёбад. Дар аввал кӯдакро дуруст ба воя расонидан ва тарбия кардан, баъдан ба рафтору кирдори ӯ таваҷҷуҳ додан лозим аст.
Майзадагӣ (алкоголизм), метавонад як мушкили иҷтимоии ҷавонон номида шавад, зеро ҳеҷ кас аз он эмин нест. Дар ин ҷо ҳам майлияти ирсӣ ва ҳам майли ба даст овардашуда тавассути усули бозгашт таъсир мерасонад, ки метавонад шахсро муттаҳам гардонад. Наврасе, ки барвақт ба нӯшидани машрубот шурӯъ мекунад, маънои зиндагиро гум мекунад. Баъдан, нӯшидани машруботи спиртӣ ба ӯ ҳамчун шуғли асосӣ нақши худро меёбад. Имрӯзҳо майзадагӣ, новобаста аз ҷинс, мушкилоти мубрами ҷавонон ба ҳисоб меравад. Илова бар ин қайд кардан бомаврид аст, ки шумораи зиёди ҷиноятҳоро наврасон дар ҳолати мастӣ содир мекунанд.
Тамокукашӣ, агар ин мушкили ҷавононро ба назар гирем, метавон гуфт, ки он мисли мушкилоти дар боло зикргардида аҳамият надорад. Аммо он метавонад сарчашмаи асосии нашъамандии глобалӣ гардад ва ҳам ба майзадагӣ ва ҳам нашъамандӣ оварда расонад. Шумо бояд наврасеро, ки ба тамокукашӣ гирифтор шудааст пайваста бо ӯ дар бораи ҷанбаҳои манфии тамокукашӣ суҳбат намуда ва ба ӯ фаҳмонед, ки ба саломатии худи онҳо ва гирду атрофиён чӣ оқибатҳо мерасонанд.
Иваз кардани арзишҳои ҳаёт, ин проблемаи ҷавонони муосири тамоми дунё ба ҳисоб меравад. Бисёре аз духтарони наврас ба ҷойи риоя намудани тамаддун, урфу одатҳои миллиро эътироф накарда баръакс бегонапарстӣ, худро баробар кардан ба расму ойинҳои мардуми Ғарб шабоҳат медиҳанд, ки ин рафтору кирдори онҳо чи аз нуқтаи назари илмӣ-маданӣ, ки ба расму ойини мо рост наомада, оқибатҳои рақобати бадахлоқонаро ба бор меоварад.
Ин рафтор ба писарон низ тааллуқ дорад, зеро ки аксарияти онҳо ба пӯшидани сару либос ва намуди зоҳирие, ки ба расму ойини мардуми тоҷик рост намеояд, аз барномаҳои интернетӣ дастрас намуда, ба он тақлид менамоянд, ки оқибат ба ҳар гуна кирдорҳои ношоиста ва фисқу фасод оварда мерасонад ва ба мушкилиҳои гунгогун дучор мешаванд.
Дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ зери сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мақому мавқеи ҷавонон дар ҷомеа ба маротиб баланд гардида, ҷалби бештари онҳо ба корҳои ҷамъиятиву идоракунӣ саҳми ин қишри фаъоли ҷамъиятро дар пешрафту ободии мамлакат бештар намуд. Ҳамин аст, ки имрӯз чи дар сатҳи вазорату идораҳои давлатӣ ва чи дар корҳои муҳими ҷамъиятӣ ҷавонон нақши пашбарро доранд ва дар пешрафти соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқи мамлакат саҳми арзанда мегузоранд.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста дар баромадҳои худ ироа менамоянд, ки “аксарияти аҳолии Тоҷикистонро ҷавонон ташкил дода онҳо давомдиҳандаи кору фаъолияти насли калонсол, нерӯи созанда ва иқтидори воқеии пешрафти ҷомеа, хулоса, ояндаи миллат ва давлат мебошанд”. Маҳз таваҷҷуҳу ғамхориҳои пайвастаи роҳбарияти Олии мамлакат ба ҷавонон аст, ки дар замони соҳибистиқлолӣ нақши ин қишри фаъоли ҷамъият зина ба зина боло рафта, ҳамасола дар асоси Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид” 23-уми май ҳамчун рӯзи ҷавонони Тоҷикистон ҷашн гирифта мешавад. Илова бар ин бо ибтикори бевоситаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2017 “Соли ҷавонон” эълон гардида буд, ки ин ҳам аз таваҷҷуҳи беандозаи Роҳбари давлат ба ҷавонон гувоҳӣ медиҳад.
Дар ҷомеаи имрӯза дар кори пешбурди соҳаҳои мухталифи иқтисодии миллӣ мавқеи ҷавонон хеле муҳим аст, чунки ин қишри ҷомеа дорои афкори тозаю нав, нерӯи муҳими пешбарандаи иқтисод буда, истифодаи васеи технологияи муосирро дар истеҳсолот метавонад ба хубӣ таъмин созад. Махсусан, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки қисми зиёди аҳолиро ҷавонон ташкил медиҳанд, Ҳукумати мамлакат ба ин қисми аҳолӣ диққати калон медиҳад.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба дастгирии ҷавонон ва таъмини онҳо бо ҷойҳои нави корӣ, дар асоси истифодаи технологияҳои иттилоотиву коммуникатсионӣ бо донистани забонҳои хориҷӣ диққати махсус дода, пешниҳодҳои ҷавононро баҳри инкишофи Ватани азизамон доимо дастгирӣ менамоянд ва бунёди шароити мусоиди кору фаъолиятро барои ҷавонон пайваста таъмин месозанд.
Мо боварии комил дорем, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ояндаи наздик як давлати аз ҷиҳати иқтисодию иҷтимоӣ ва фарҳангӣ пешрафта мегардад, зеро бунёди роҳҳо, пойгоҳҳои барқӣ, пулҳои боҳашамат ва нақбҳои нақлиётӣ нишонаи рушду нумӯъ аст ва он моро ба тамоми қитъаҳои дунё мепайвандад. Мо – ҷавонон бахусус донишҷӯёни зодаи Истиқлол барои ободии диёри азизи номдорамон Тоҷикистон ва боло рафтани обрӯю нуфузи он дар ҷаҳони имрӯз аз фарзанди фарзонаи Тоҷикистон Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон ибрат гирифта, барои боло бурдани обрӯю эътибори Ватани азизамон кору пайкор хохем кард.
Зокирзода Аминҷон Илҳомҷон, курсанти курси 5 гурӯҳи таълимии 503 факултети №2, Академияи ВКД Ҷумҳурии Тоҷикистон, сержанти хурди милитсия